جان رالز از عمده فلاسفه لیبرال آمریکاست وی پس از اخذ مدرک لیسانس از دانشگاه پرینستون به ارتش پیوست و در جنگ جهانی دوم شرکت کرد. پس از این تجربه جنگ را در سال ۱۹۴۶ رها ساخت و اندکی بعد به دانشگاه پرینستون بازگشت تا دکترای خود را در رشته فلسفه اخلاق بگیرد. وی یکی از چهرههای پیشرو در فلسفه اخلاقی و سیاسی است. نظریات او در فلسفه سیاسی که تحت عنوان مکتب رالزی شناخته میشود، از این نقطه آغاز می شود که “منطقیترین اصول عدالت آنهایی هستند که هر کسی میتواند آن را از موضعی منصفانه بپذیرد”. وی یکی از اصلیترین متفکران فلسفه سیاسی لیبرالیسم است.
کتاب نظریه عدالت (A Theory of Justice) اولین اثر رالز است که در سال ۱۹۷۱ منتشر شد و در سالهای ۱۹۷۵ و ۱۹۹۹ مورد بازبینی قرار گرفت. این کتاب از سه بخش نظریه، نهادها و اهداف تشکیل شده که بخش اول از سه فصل عدالت به مثابه انصاف (justice as fairness)، اصول عدالت (principles of justice) و وضع نخستین ( the original position ) تشکیل یافته است. بخش دوم از سه فصل خیر به مثابه عقلانیت (goodness as rationality) ، مفهوم عدالت (sense of justice) و خوبیِ عدالت (the good of justice).هدف رالز از ارائه تئورى عدالت، تعریف و دفاع از یک مفهوم خاص عدالت اجتماعى و بناى یک مفهوم اخلاقى عملى و نظاممند از عدالت از دیدگاهى لیبرال است. به عقیده رالز هدف اصلی و غایی نهادهای اجتماعی رسیدن به عدالت است. در دیدگاه رالز عدالت بر بسیاری از ارزشها چون خوشبختی و آزادی مقدم است. عدالت در دیدگاه وی چارچوبی است که افراد مختلف در آن فرصت پی‌گرفتن آمال و ارزش‌های مورد نظر خود را پیدا می‌کنند. اصولاً، نسبت عدالت و آزادی، از مهمترین و اصلیترین دغدغههای رالز است. باید خاطرنشان کرد که نظریه رالز از آرای افرادی چون «لاک» و «کانت» متأثر است.
